(Esperanto) door den Russischen arts Dr. L.
L. Zamenhof in 1878 na jaren studie ontworpen, doch eerst in 1887 gepubliceerd. De spraakkunst bestaande uit een minimum aantal regels, zonder uitzonderingen, is zeer geniaal en eenvoudig evenals de lijst der stamwoorden welke in. de meest bekende talen terug te vinden zijn, De taal is phonetisch met een uitspraak ?t midden houdend tusschen Spaansch en Italiaansch; alle klinkers zijn lang; ieder woord heeft z’n eigen bepaalde beteekenis. terwijl door samenvoeging der stamwoorden een rijke woordenschat wordt verkregen. In de jaren na 1900 heeft Esperanto zich aanmerkelijk verbreid en wordt nu in alle deelen der wereld beoefend. Er bestaan vele Esperanto ver eeni gingen en oefeningclubs (in Nederland in 1906 eene vereenïging en 4 clubs, e.g. bezit eene kleine bibliotheek van 4- 100 diverse boeken etc.). In 1906 verschenen er ongeveer 22 tijdschriften hetzij geheel, hetzij gedeeltelijk in Esperanto.
Verschillende Esperanto vertalingen zagen reeds ’t licht, o.a. van Hamlet, Kaïn, de Iliias, Bijbelsche boeken, verzen van Schiller, Heine en van moderne proza en poezie. Ook bestaat er een internationaal wetenschappelijk tijdschrift, de „Internacia Scienca Revuo” genaamd en andere oorspronkelijke Esperanto literatuur.Ook boeken voor blinden in Esperanto Brailleschrift. liet eerste internationale Esperantistencongres werd gehouden te Boulogne-sur-Mer 1 (5 -43 Aug. 1905) en het tweede zal in Septem; ber 1906 te Genève plaats hebben. Op som| ïnige scholen in Engeland en Frankrijk wordt ! de taal al toegelaten. De volgende mannen : van naam spraken allen een gunstig oordeel uit oven* Esperanto, dan wel waren er beoefenaars van: Max Muller, Leo Tolstoi, prof. Adelsköld, prof. Martin Hartman, Sir Wildiam Ramsay, Ilenri Philips e. a.
