fransch geleerde, geb. te Parijs, 22 Febr. 1824, wijdde zich in het bijzonder aan de astrophysica, en zag zich belast met verschillende wetenschappelijke zendingen: naar Peru (1857—85) ter bepaling van den magnetischen equator, naar Italië (1861—62 en 1864), Santorin (om den in werking zijnden vulkaan te bestudeeren), Azoren, Engelsch-Indië, Oran (gedurende het beleg van Parijs, dat hij per luchtballon verliet, ter waarneming van een zonsverduistering), naar Japan, Siam enz. In 1876 kreeg hij in opdracht een physisch-astronomisch laboratorium in te richten; dit observatorium werd in 1877 van Montmartre naar Meudon verlegd.
Ook bestuurde hij de oprichting van de nieuwe sterrenwacht op den Mont-Blanc (1891 v.v.), waarvan hij directeur werd. J. heeft verscheidene nieuwe instrumenten uitgevonden, andere verbeterd; in 1873 werd hij lid van de Académie des sciences. Zijn voornaamste geschriften zijn: Mémoire sur l’absorption de la chaleur rayonnante obscure dans les milieux de l’œil, Mémoire sur les raies telluriques du spectre solaire, Mémoire sur le spectre de la vapeur d’eau, Etudes sur une éruption volcanique à Santorin, en 1867, Communication àl’Académie sur l’observation de l’éclipse annulaire à Trani, Rapport à l’Académie sur l’éclipse totale du 18 août 1868, observée à Guntoor.
