In 1846 door Sobrero, professor te Turijn, uitgevonden, vond het aanvankelijk alleen toepassing in de geneeskunde en werd dan opgelost in alcohol onder de benaming glonoïn gebezigd. Dit gebruik heeft bijna geheel opgehouden.
In 1863 werd de toepassing als springmiddel door Nobel uitgevonden. Zie Springmiddelen.
