Ludwig fulda

betekenis & definitie

Duitsch schrijver, geb. 15 Juli 1862 te Frankfurt a/M., studeerde in literatuur en philosophie en wijdde zich vervolgens aan de letteren; in 1883 behaalde hij in een blijspel-concours met Die Aufrichtigen (blijspel in 1 bedrijf en in verzen) den eersten prijs. F. is het sterkst i/h blijspel: vooral Das Hecht der Frau (1885), Unter vier Augen (1886), Friïhling hu Winter (1887), Fin Meteor (1887), Die wilde Jagd (1888) hadden groot succes. Na zich bij de gematigde berlijnsche richting der realisten te hebben aangesloten, schreef hij de tooneelstukken: Dan verlorene Paradies (1890), Die Sklavin (1891), het dramatisch sprookje in verzen Der Talisman (1892), voor hetwelk de jury hem in 1893 den Schillersprijs toekende, hetgeen echter de keizer weigerde te bekrachtigen, en de blijspelen Die Kameraden (18941, Robinsons Eiland(1896), Jugendfreude (1897), Fin Ehrenhandel (1898), Die Zivillingsschwester (1901), de dramatische sprookjes Der Sohn des Chalifen (1897) en Schlaraffenland (1900) en het treurspel Herostrat (1898). Verder schreef hij gedichten: Nette Jagend (novelle in verzen, 1887), Gedichte (1800), Nette Gedichte (Stuttg. 1900), en novellen: Lebensfragmente (2 Stuttg. 1896); ook leverde hij tal van uitnemende vertalingen (Molière. Rostand).