duitsch theoloog (r.-kath.), geb. 15 Sept. 1824 te Würzburg, studeerde aldaar en te Rome, waar hij in 1848 tot priester werd gewijd, werd in 1852 buitengewoon en in 1855 gewoon hoogleeraar in het kerkrecht en de kerkgeschiedenis te Würzburg, in 1868 door Pius IX als lid van de kanonistische vcoibere'd'.ngsccmmissie voor het Vaticaansche concilie naar Rome beroepen, in 1877 tot pauselijk huisprelaat en in 1879 tot kardinaal en tot beheerder van het Vaticaansche archief benoemd. Hij overl. 3 Oct. 1890 in het Cistercienser klooster Mehrerau bij Bregenz.
H. was een der ijverigste verdedigers van het dogma der pauselijke onfeilbaarheid, tot welks verdediging hij onder meer schreef: Anti-Janus (Preib. i. Br. 1870, tegen Döllinger’s „Janus”), Kritik der von Döllingerschen Erklärung vom 28. März 1871 (ald. 1871) en Kath. Kirche und christl. Staat („in ihrer geschichtlichen Entwicklung und in Beziehung auf die Fragen der Gegenwart”, ald. 1872, verkorte uitgave 1874, aanhangsel 1876). De voornaamste zijner overige geschriften zijn: Der Kirchenstaat seit der Französischen B.evolution (Freib. i.
Br. 1860), Photius, Patriarch von Konstantinopel (3 dln., Regensb. 1867— 69, 3de dr. 1886), Kardinal Maury (Würzburg 1878), Abriss der Pabstgeschichte (ald. 1879), Leonis X., pontificis maximi, regesta (2 dln., Freibi. Br. 1884—91). Ook bewerkte hij het 8ste deel van Hefele’s „Konziliengeschichte” (ald. 1887) en was medewerker aan den 2den druk van Wetzer en Welte’s „Kirchenlexikon”.
