vermaard humanist, geboren 22 Februari 1455 te Pforzheim; was een der baanbrekers op het gebied der hebreeuwsche letterkunde. In 1520 benoemde hertog Willem van Beieren hem tot hoogleeraar te Ingolstadt, van waar een uitgebroken pest hem in 1522 naar Tubingen dreef; hij stierf nog in datzelfde jaar te Stuttgart.
Verdienstelijk voor het onderwijis en de verspreiding van vrijzinn. begrippen in Duitschland, waardoor hij voor de kerkhervorming den weg hielp banen. Van groot nut voor de studie van het grieksch waren zijn uitgaven van Xenophon’s Apologia Socratis, Agesilaus en Hier o (Hagenau 1520), en inzonderheid zijn Micropaedia, sive grammatica Graeca (Orleans 1478), terwijl hij zich voor de lat. taalkennis verdienstelijk maakte door Breviloquus sive dictionarium, singulas voces Latinas breviter explicans (Bazel 1478), en voor de hebr. door Rudimenta Hébraica (Pforzheim 1506) en De accentibus et orthographia Hebraeorum (Hagenau 1518).Zijn uitgave der VII boetpsalmen wordt voor den eersten Hebr. druk in Duitschland gehouden (Tubingen 1512). Het Joodsche kabbalisme behandelde hij in De arte cabbalistica (Hagenau 1517) en in De verbo mirifico (1494); zijn tegen de geestelijkheid gericht satiriek blijspel Sergius, sive capitis caput (1507) vond grooten bijval.
