duitsch geneeskundige, in 1794 te Weissenstadt in het Fichtelgebergte geb., studeerde te Erlangen en werd aldaar in 1821 tot hoogleeraar aangesteld. Hij wijdde zich inzonderheid aan de psychiatrie.
Sedert 1848 nam hij een werkzaam aandeel aan de bemoeiingen voor armenverpleging, reddingshuizen enz. Tot zijn talrijke geschriften behooren Heilwissenschaft, Seelenheïtkunde und Lebensmagnetismus (1821), Grundriss der Physiologie des Menschen (1822), Veler den Entwickelungsgang der Psychiatrie (1833), Lehrbuch der Psychiatrie (1837), Die Geschichte der Medicin (1863) enz. Hij overl. in 1872.
