(lat., van incidere: invallen, voorvallen) toevallig; als zelfstandig naamwoord (ook Incidentie): toeval; voorval; onvoorziene gebeurtenis, die plaats heeft terwijl iets anders gebeurt; bijkomende zaak. Als rechtsterm: tusschenproces in een proces; een geschil, dat zich gedurende een proces voordoet en afzonderlijke beslissing vereischt.
Incidenteel (rechtsterm): tusschenkomend; op een incident betrekking hebbende.
