fransch satiricus, geb. omstreeks 1495 te Chinon (Touraine), ontving 1519 de priesterwijding en werd koorheer in de abdij Maillezais, welk klooster hij evenwel spoedig zonder verlof verliet, waarop hij. een rondreizend leven begon te leiden als wereldgeestelijke; 1530 studeerde hij in de medicijnen te Montpellier en werd aldaar tot baccalaureus bevorderd; vandaar begaf hij zich naar Lyon, waar hij' van Nov. 1532 tot Maart 1535 als arts aan het stedelijk ziekenhuis werkzaam was, vertalingen van Hippocrates en Galenus, zijn Pantagrueline Prognostication pour Van 1533 en een bewerking van een oud volksboek (Croniques du grand et énorme geant Gargantua, 1532) uitgaf, waarop zijn Pantagruel, rog des Dipsodes onmiddellijk volgde. In 1534 reisde hij met kardinaal Du Bellay naar Rome, waar hg zich op oudheidkundige en topografische studiën toelegde; te Lyon teruggekeerd, gaf hij Marlianfs romeinsche topographie en zijn Gargantua père de Pantagruel uit (1535).
In 1537 behaalde hij den doctorstitel te Montpellier en hield aldaar voorlezingen over anatomie. Hij hervatte echter zijn zwervend leven, publiceerde 1546 een derde boek van zijn roman en zocht vervolgens, bij het herleven der kerkelijke vervolgingen, een toevlucht in Metz, waar hij 1546—47 als arts aan het ziekenhuis werd aangesteld; 1551 werd hij door toedoen van Du Bellay pastoor van Meudon, waar hij 1552 een vierde boek van zijn roman uitgaf; zijn parochie gaf hij begin 1553 weer op. Hij overleed 9 April 1553 te Parijs. Na zijn dood verscheen nog een vijfde (onecht) boek van zijn roman (1564). De roem van R. berust op de vier boeken van zijn ,,Gargantua en PantagrueF, waarin de schrijver op satiriek-humoristische wijze de misstanden in kerk en staat, in leven en beschaving v. zijn tijd schildert. De beste uitgaven zijn die v. Leduchat en B. de Lamonnaye (5 dln., Parijs 1857—58), van Chéron (5 dln., ald. 1877), van Marty-Laveaux (dl. 1—4, ald. 1868—73); reeds in 1682 verscheen er een hollandsche vertaling (2 dln., Amsterdam).
