van Tarente, pythagorisch wijsgeer leefde tusschen 400—365 v. Chr., vooral bekend door de ode van Horatius, doch ook reeds in de oudheid beroemd als wiskundige-, vooral door het uitvinden der analytische methode en door de oplossing van verscheidene geometrische (verdubbeling van den kubus) en mechanische (b. v. een automaat, de vliegende duif), vraagstukken, buitendien ook als veldheer en staatsman.
Hij kan geen leerling van Pythagoras of leeraar van Philolaus, maar moet veeleer leerling van den laatste geweest zijn, wellicht te Metapontum. Hij was een vriend van Plato, die bij hem bescherming vond tegen de Vervolging van den tiran Dionsimus. In strijd met de wet werd hij telkens op nieuw (7 malen) tot strateeg van zijne geboortestad gekozen en bleef in den oorlog steeds onoverwonnen. Zijn karakter en zedelijk gedrag verwierven hem groote achting. Uit de ode van Hous volgt, dat hij bij een schipbreuk het leven verloor. Van zijne werken zijn slechts fragmenten tot ons gekomen, en deze zijn nog twijfelachtig of onecht.
