Een uilskuiken is het jong van een uilenpaar, maar wij gebruiken het woord alleen voor: sufferd, domoor. Dat is eigenaardig want in Griekenland was de uil het attribuut van Pallas Athene, de beschermgodin van de stad Athene en van alle wetenschappen.
Zo werd de uil het symbool van de wijsheid. Het gezegde: uilen naar Athene dragen betekent dan ook: overbodig werk doen. Maar de uil is om zijn geruisloos nachtelijk vliegen en om het naargeestige geluid dat hij voortbrengt door vele volkeren gevreesd. Hij zou een ongeluksbode, de aankondiger van naderend onheil zijn. De vogel heeft een klanknaam, de Romeinen noemden hem oeloela en een bepaalde soort heet bij ons oehoe. Maar waarom men een domoor een uil noemt is daarmee niet verklaard. Dat is gewoon onbekend. De vorm uilskuiken is te vergelijken met ezels veulen. Eigenlijk zegt men dus: je ouders zijn dom, jij ook.
