(Lat. verweking),
1. (in de artsenijbereidkunde) het afzonderen van oplosbare stoffen uit plantendelen bij gewone temperatuur met water, verdunde alcohol, aether, enz.; ook, de op deze wijze bereide vloeistof; vgl. Maceratiedecoct.
2. (in de geneeskunde) verweking der weefsels, bijv. door rotting, autodigestie (zelfvertering) van de maag, foetus sanguinolentus; vgl. Maceratiepraeparaten.
