een geschrift met zichtbare of onzichtbare (latente) letters, cijfers of tekens, dat alleen door ingewijden of na een speciale behandeling kan worden gelezen of ontcijferd.
Men onderscheidt:1. diplomatiek-militair geheimschrift (hoofdzakelijk met behulp van cryptografie of microfotografie);
2. commercieel geheimschrift (door verscheidene codes);
3. privégeheimschrift (op grond van afspraken);
4. crimineel geheimschrift.
Door microfotografie kunnen gehele bladzijden van drukschriften, documenten enz. tot zulke kleine afmetingen worden teruggebracht, dat zij met het blote oog vrijwel niet kunnen worden waargenomen. Een code is gewoonlijk een verbinding van letters. Het gebruik van commerciële codes was vooral zinvol toen de gewone telegrafie nog een veel gebruikt communicatiemiddel was, omdat door een combinatie van slechts enkele letters een volledige zin kan worden overgeseind; zij zijn vrij in de handel te verkrijgen. De door het leger, politie enz. gebruikte codes zijn uiteraard geheim.
Het criminele geheimschrift bevat woorden, tekens enz., die bijv. ‘onzichtbaar’ met sympathetische inkten zijn geschreven. Het schrift kan door verwarming of door chemische reacties of met behulp van fysische methoden (UV, IR enz.) zichtbaar gemaakt worden.