(Fr.: câblage imprimé; Du.: gedruckte Schaltung; Eng.: printed wiring), geleidende, in het algemeen koperen sporen die op een plaat isolatiemateriaal (hardpapier of met glasvezel versterkt epoxihars) zijn aangebracht en die de bedrading van een elektrisch of elektronisch apparaat vormen.
De onderdelen (transistors, weerstanden, condensatoren enz.) worden vanaf de andere zijde door gaatjes in de plaat gestoken en naderhand aan de sporenzijde vastgesoldeerd; kleine spoelen worden soms met de bedrading meegedrukt. De gaatjes worden vooraf met een geautomatiseerd werktuig geboord of geponst, zodat een paneel ontstaat. Deze techniek, die bij massafabricage andere montagemethoden heeft verdrongen, maakt het mogelijk alle soldeerbewerkingen ineens uit te voeren door dompel- of door golfbadsolderen. Voorts zijn eenvoudige controles en geautomatiseerde metingen mogelijk, doordat de bedrading overzichtelijk in een plat en steeds op dezelfde plaats ligt. Dit heeft ook tot gevolg dat de eigenschappen van de bedrading zeer goed reproduceerbaar zijn.Gedrukte bedrading kan gemaakt worden met de etsmethode. Men maakt daartoe eerst op vergrote schaal een tekening van de bedrading op krimpvrij papier, die langs fotografische weg verkleind wordt; met behulp van het aldus verkregen negatief wordt via een drukprocédé op het koper een voor het etsbad ongevoelige stof aangebracht op die plaatsen waar men de geleidende sporen wenst. In het etsbad (bijv. een ijzer(III)chloride- of ammoniumsulfaatoplossing) wordt daarna het onbedekte koper chemisch verwijderd; men houdt dan het gewenste patroon van geleiders over. Aan de afdekmiddelen (etch-resists) worden bij de steeds verdergaande miniaturisering hoge eisen gesteld. Bovendien moeten deze na het etsproces zonder etsen achter te laten kunnen worden verwijderd, omdat ze anders het goed solderen van de gemonteerde panelen tegengaan.
Gedrukte bedrading wordt uitgebreid toegepast in de elektronische industrie bij de fabricage van computers, radio- en televisietoestellen enz.