(Fr.: seuil; Du.: Schwellenwert; Eng.: threshold value) in de waarnemingsleer een term met verschillende nuances in de betekenis.
Wanneer een zeer zwakke prikkel geleidelijk in sterkte toeneemt, moet hij ergens een waarde bereiken waarbij hij juist waarneembaar wordt voor het organisme; de onderste drempel. Een verschil tussen twee prikkels moet een zekere minimale waarde overschrijden, wil het waarneembaar worden: de verschildrempel; deze varieert met de sterkte van de oorspronkelijke prikkel.Drempelwaarden vormen indicaties voor de gevoeligheid van een zintuiglijk orgaan. Bij de mens wordt de scherpte van gezicht, gehoor, tastzin enz. in de regel bepaald via drempelwaarden.
Ook in de techniek speelt de drempelwaarde een rol, bijv. in de fotografie als de kleinste belichtingsdosis waarop een lichtgevoelig materiaal reageert met een ontwikkelbare zwarting (zie Sensitometrie) of in de elektrotechniek als een drempelpotentiaal die moet worden overschreden eer een elektrische stroom gaat vloeien. In de reologie wordt het begrip gehanteerd o.a. ten aanzien van de viscositeit van plastische materialen. Deze is behalve van de temperatuur, ook afhankelijk van de daarop uitgeoefende druk. Naarmate deze stijgt wordt de viscositeit kleiner, totdat zij bij voldoend hoge druk constant wordt; de stof gedraagt zich dan als een echte vloeistof. De grafische voorstelling van de stroomsnelheid als functie van de druk wordt een rechte; indien men deze doortrekt tot de drukas, wordt deze gesneden in een punt dat de drempelwaarde aanwijst. In de hydraulica verstaat men onder drempel of kruin van een overlaat (noodoverlaat, damoverlaat, meetoverlaat) de onderste horizontale beschrijvende lijn of het onderste punt van de overstort- of doorvoeropening.