Technische encyclopedie

Winkler Prins (1975)

Gepubliceerd op 10-01-2025

CHROMAATPIGMENT

betekenis & definitie

pigment dat o.a. als ligand het ion CrO42− bevat, te verdelen in de loodchromaten die als kleurpigmenten worden gebruikt, en de chromaten van zink, strontium en barium die als roestwerende pigmenten dienen.

Loodchromaten (NEN 901) zijn:

(lood)chromaatgeel, voorkomende in kleurnuances van kanariegeel (mengkristallen van loodchromaat en -sulfaat) tot goudgeel (vrijwel PbCrO4); (lood)chromaatoranje (basisch loodchromaat PbCrO4 ⋅ PbO) en chromaatrood, dat ook loodmolybdaat bevat en daarom vaak molybdaatrood wordt genoemd.

De loodchromaten zijn wegens hun heldere kleur en goede lichtvastheid nog steeds de meest gebruikte gele tot oranjerode pigmenten in verf, al worden soms milieubezwaren gemaakt. Mengsels van chromaatgelen met blauwe pigmenten, zoals ftalocyanineblauw, zijn bekend als (lood)chromaatgroen.

Zinkchromaatpigmenten komen voor als zink(chromaat)geel (NEN 1940), meestal geschreven als: basisch zink-kaliumchromaat K2CrO4 ⋅ 3ZnCrO4 ⋅ Zn(OH)2 + 2H2O, en als zinktetroxichromaat ZnCrO4 ⋅ 4Zn(OH)2. Zinkgeel wordt veel gebruikt in anticorrosieverven, zinktetroxichromaat in wash primers (dunne roestwerende hechtlagen).

Strontiumchromaatgeel (ISO 2040) en bariumchromaatgeel (NEN 1212) worden als roestwerende pigmenten gebruikt.

< >