Technische encyclopedie

Winkler Prins (1975)

Gepubliceerd op 23-12-2024

BLIKDRUK

betekenis & definitie

(Fr.: impression sur fer-blanc, sur tôle; Du.: Weissblechdruck; Eng.: tin plate printing, metal decorating), grafische druktechniek, toegespitst op het decoreren van dunne vertinde platen van ijzer. Voornamelijk wordt hiertoe gebruik gemaakt van de offsettechniek in diepdruk, hoogdruk of als letterset.

Ook zeefdruk wordt toegepast.In het algemeen wordt bij blikdruk het gedrukte beeld aan het metaal gemoffeld. Daarbij wordt behalve naar goede hechting ook nog gestreefd naar een grote weerstand tegen slijtage en tegen inwerking of doorlating van dampen en vloeistoffen. Hierop dient gelet te worden bij de keuze van de drukinkt; eveneens moet er rekening mee worden gehouden dat het blikoppervlak niet zoals papier in staat is een of meer bestanddelen van de drukinkt te absorberen om aldus een goede hechting tussen beide op te bouwen. Die hechting is van groot belang, omdat de blikplaten na het bedrukken gebogen, gefelst en diepgetrokken moeten kunnen worden zonder dat daarbij de verflaag scheurt of loslaat. Het moffelen dient ter bescherming van het beeld tegen mechanische invloeden en moet daarom direct na het verlaten van de pers plaatsvinden. Bij drukken op een eenkleurenpers moet dus voor iedere kleur afzonderlijk gemoffeld worden. Daarom wordt bij voorkeur gebruik gemaakt van verzamelpersen, waarin twee of drie kleuren op een gemeenschappelijke rubbercilinder verzameld worden om pas daarna op het blik gedrukt te worden.

< >