(Fr.: astrometrie; Du.: Astrometrie; Eng.: astrometry) of positionele astronomie, onderdeel van de astronomie dat de meetkundige eigenschappen van de hemellichamen bestudeert en de veranderingen die met de tijd in de sterrenwereld optreden.
In de astrometrie worden hemellichamen beschouwd als punten op de hemelbol of in de wereldruimte, waarvan de positie en plaatsverandering ten opzichte van een assenstelsel moeten worden bepaald. De astrometrie omvat dus: het bepalen van de posities der sterren, van hun eigenbewegingen, radiële snelheden en afstanden; voorts het vastleggen van een inertiaalsysteem dat in overeenstemming is met de geldende bewegingswetten; vervolgens het bepalen van grootte en vorm van hemellichamen; tenslotte ook de theorie der astrometrische instrumenten en de methoden om de resultaten van de metingen uit te werken.