(Fr.: alun; Du.: Alaun; Eng.: alun), in de chemie de naam voor elk lid van een grote groep dubbelzouten, de aluinen. In engere zin verstaat men in het niet-wetenschappelijke spraakgebruik onder aluin het dubbelzout van kaliumsulfaat en aluminiumsulfaat,
K2SO4 ⋅ Al2 (SO4) 3 ⋅ 24 H2O
of ook
KAl(SO4) 2 ⋅ 12 H2O
Deze aluin, die als een wit kristallijn poeder in de handel komt, lost slecht op in koud water (3,9 g in 100 g water van 0°C), zeer goed in heet water (375 g in 100 g water van 100°C). Bij afkoeling scheidt het zich uit de warme oplossing onder gunstige omstandigheden af als grote kubische kristallen. Door hydrolyse reageren aluinoplossingen zuur. Aluin vindt o.a. toepassing voor de aluinlooiing (lederbereiding), als beitsmiddel bij sommige textielkleurstoffen, voor het harden van gips, het lijmen van papier, het reinigen van water, en wegens de samentrekkende werking op de huid, ook in de kosmetiek, waar het wordt verwerkt in adstringerende (samentrekkende) crèmes en lotions (bijv. aftershave lotion). In blokken gezaagd of door ‘smelten’ tot stiften gegoten, wordt aluin gebruikt als huidmiddel na het scheren.