(Fr.: coefficient d’accommodation; Du.: Akkommodationskoeffizient; Eng.: accommodation coefficient), symbool a, de fractie van de moleculen van een gas of een damp die bij het treffen van een vaste wand niet direct gereflecteerd worden doch zich aan de wand hechten, om deze enige tijd later te verlaten in een richting die volkomen onafhankelijk is van de richting van waaruit zij de vaste wand bereikten.
Voor de energiestromen aan de wand geldt:
a = (E 3 − E1)/(E2 − E1), waarbij E1 de energie van de invallende deeltjes:
E1 = NkT1 is, E2 de energiestroom wanneer alle deeltjes met de wandtemperatuur vertrokken: E2 = NkT2, terwijl E3 de gemiddelde energie van de vertrekkende deeltjes is;
E3 = NakT2 + NrkT1 = NkT3 met Na de accommoderende deeltjes en Nr de direct reflecterende. Invullen geeft a = Na/N maar ook a = (T3 − T1)/(T2 − T1); hierin is T1 de temperatuur van de moleculen die een wand met temperatuur T2 treffen, en T3 = (NaT2 + NrT1/N, de (gemiddelde) temperatuur bij het verlaten van de wand. De accommodatiecoëffïciënt is bij normale temperatuur soms bijna gelijk aan 1 (bijv. voor kwikmoleculen op een kwikoppervlak), soms geringer (bijv. voor waterstofmoleculen op een platinawand: 0,2). De coëfficiënt neemt toe bij het afnemen van de temperatuur en wordt tenslotte voor alle moleculen gelijk aan 1.