Synoniem van priester

priester - geestelijke die de eredienst leidt, met uitzondering van sommige protestantse kerkgenootschappen. In sommige niet-christelijke godsdiensten treedt een hogepriester, opperpriester of (een archaïstische term) aartspriester op. Deze is het hoogst in rang. De pope behoort tot de wereldlijke geestelijkheid van de Russisch-orthodoxe Kerk. Een rooms-katholieke priester die belast is met de geestelijke verzorging van militairen heet aalmoezenier of, zoals 'onze jongens' hem informeel noemen, aal. De kapelaan of rector assisteert een pastoor, of is verbonden aan een hof. In België noemt men een kapelaan een onderpastoor. De celebrant, officiant of agens draagt in de rooms-katholieke Kerk de mis op. Een aartsdiaken assisteert de bisschop bij een wijding. De aartskapelaan of aartskanselier stond in de tijd van de Karolingische vorsten aan het hoofd van de hofgeestelijken en van de koninklijke kanselarij. Tot de congregatie van O.L.V.-Hemelvaart behoort de assumptionist. Biechten doet men bij een biechtvader. Een priester die wordt aangesteld om een vacante parochie te besturen, noemen we een vicaris-oeconoom, deservitor of deservant. In de rooms-katholieke Kerk worden de godsdienstige en zedelijke belangen van studenten of van leerlingen aan een sociale academie of middelbare school behartigd door een moderator.

Een officiaal oefent namens de bisschop de kerkelijke rechtspraak uit in een bisdom. Pas gewijde priesters heten neomisten. Een rector leidt een klooster of instelling. Bacchanten zijn priesters van Bacchus. In het oude Rome was de pontifex lid van het hoogste priestercollege. Een Keltische priester heet een druïde, een boeddhistische Japanse priester een bonze.

Zie: geestelijke.

priester - zelfstandig naamwoord
uitspraak: pries-ter

1. katholieke geestelijke die door een bisschop is gewijd
♢ de priester draagt de mis op

Zelfstandig naamwoord: pries-ter
de priester
de priesters
het priestertje