‘Vuur en vlam’ is hier weer een alliteratie. De uitdrukking zelf kan ontleend zijn aan de draak, het dier uit de fabelleer, die in rotsholen verborgen schatten: moest bewaken tegen rovers, en vuur en vlam spuwde wanneer iemand te dicht naderde. Dit vuur (en vlam) spuwen was een kenmerk van heftige gemoedsaandoening, en zo werd van iemand, die vreeslijk tekeer gaat over een ondervonden of geconstateerd onrecht, of die om andere redenen op ostentatieve wijze zijn gemoed lucht, ook gezegd, dat hij: vuur en vlam spuwt. Anderen willen de uitdrukking baseren op het mythologische verhaal, dat door enige Titanen bij de bestorming van de hemel vuur en vlam doet spuwen. Anderen willen ze eenvoudig herleiden tot de vuurspuwende berg
