Deze uitdrukking komt het eerst voor bij Homerus’ Odyssee (20, 302). Als Ktesippos daar de nog in bedelaarsgestalte vertoevende Odysseus met honende woorden een koevoet toewerpt, buigt deze zijn hoofd terzijde en stoot vervolgens ‘met een sardonische lach’ Ktesippos een doorn in de borst. De uitdrukking betekent: bitter en grijnzend lachen. Afgeleid van Sardinië (Italië). Daar groeide - vermoedelijk naar de overlevering - een soort lachkruid (opium risus), het eten waarvan de lachspieren krampachtig deed vertrekken