Het voegwoord ‘en’ luidde oudtijds ‘ende’ en was derhalve duidelijk onderscheiden van het ontkennend bijwoord ‘en’, dat voortbestaat in: tenzij en tenware. De oude vorm ‘ende’ komt nog voor in bovenaangehaalde uitdrukking, welke verbasterd is uit ‘op ende op’ (vgl.: door en door, in en in)