Myn kamizool, schoon ’t van damast is

Is ’t minste stuk, dat aan mijn bast is

Och doe ick in myn tyt was, doe was icker sulcken ien

Ik was een Meyt als een paert, ick kon ryen en omsien

Och doe ick in myn tyt was, doe was icker sulcken ien

lek had handen an men lyf, en ick konse uyt de mou steken

God gheef mynre moeien ere!

Si heeft myn rysgen wel doen bloeien

God gheef mynre moeien ere!

Si heeft wel aen myn kar gecroeien

God gheef mynre moeien ere!

Si heeft mi gheboden wel die hant