Luistervinken deugen niet
‘Luistervink’, iemand die iets afluistert of beluistert. Een reeds in de middeleeuwen voorkomende benaming met de betekenis van: gesprekken afluisteren en daarvan misbruik maken. Dat met de naam ‘luistervink’ inderdaad een vogel wordt bedoeld, blijkt uit een jaarversje uit de Kroniek van de Heraut Beyeren (Belg. Museum, IV, 2), dat aldus luidt