Het nog eens aanzien
Men bezigt deze woorden om aan te duiden, dat men onvoorzichtig doet op voortdurende voorspoed te hopen, zolang de zaak niet tot een goed einde is gebracht. Vgl. La Fontaines fabel (1,22) Le Chêne et le Roseau, welke eindigt: ‘Mais attendons la fin’, d.i.: maar let op het einde, laat ons het einde afwachten, laten we het nog eens aanzien. Vgl. ook de zegswijze: prijs de dag niet voor de avond gevallen is