Een stoïcijns gezicht
De stoïcijnen, aan wier naam de spreekwijze 'stoïcijns' is ontleend voor: kalm, onverstoorbaar, koel, bedaard, zou men kunnen noemen: het veredeld nakroost der cynische of hondse wijsgeren. Van lieverlede was de wereldverachting der cynici in gemeenheid en verdierlijking ontaard, zodat zij het voorwerp werden van de spot en de afschuw van alle weldenkenden. Zeno, van Cittium op Cyprus, verzamelde een kleine groep van goedwillenden om zich heen, die hij met een nieuw en schoner leven wist te bezielen. Hij leerde hun, hun wensen ondergeschikt te maken aan het betere leven en baande hun de weg tot de volmaaktste kalmte en zielerust. Deze gedachtengang gaf aan het woord 'stoïcijns' de betekenis die wij hierboven noemden