Populus x canadensis: Afhankelijk van de cultivar varieert de kroon van de Canadese populier, die is ontstaan uit R deltoides en R nigra, van vrij smal tot breed. De groei is voortvarend.
De schors is op latere leeftijd donkergrijs en gegroefd. De geelbruine twijgen zijn vaak voorzien van lijsten en zijn daardoor kantig. Jonge scheuten en knoppen zijn kleverig. De knoppen zijn groot en geel getint. De bladeren zijn bij het uitlopen enigszins roodbruin gekleurd. Ze zijn ongeveer driehoekig, toegespitst en tot 12 cm lang.
De bladvoet is vaak ongelijk en kan kliertjes bevatten. De bladrand is gezaagd of gegolfd. De betrekkelijk lange bladstelen zijn zijdelings afgeplat en roodachtig. Wanneer ze beginnen af te vallen, zijn de bladeren geel tot groengeel. In april-mei zijn de 5 tot 7 cm lange manlijke katjes goed zichtbaar. De rode helmknoppen van de meeldraden zijn opvallend. De vrouwelijke katjes zijn groen.Er bestaan heel wat cultivars. Ze verschillen onderling in groeiwijze, gevoeligheid voor bepaalde ziekten, stamvorm en mate van windvastheid. Deze populieren spelen een belangrijke rol in het landschap. Door hun vlotte groei kunnen ze snel voor voldoende groene
massa zorgen in pas ontgonnen gebieden. Ze worden ook vaak als 'wijker' gebruikt. Ze maken dan na enige tijd plaats voor bijvoorbeeld eiken, die hun taak als grote boom overnemen. De Canadese populier wordt hier niet tussen bestrating gebruikt, omdat de wortels het plaveisel opdrukken.
