groep therapeuten die ziekte niet zozeer als een lichamelijke, dan wel als een geestelijke kwestie zien; ziekte en genezing zit volgens hen tussen de oren. De term werd in 1992 gelanceerd door publiciste Karin Spaink, die in het dat jaar verschenen boek ‘Het strafbare lichaam’ haar ziektebeeld (multiple sclerose) schetste, en tegelijkertijd een groot aantal boeken bekritiseerde uit het wereldje van de new age.
Auteurs als Louise Hay (‘Je kunt je leven helen’), Thorwald Dethlefsen en Rüdiger Dahlke (‘De zin van ziek zijn’) en Joseph Murphy (‘De kracht in jezelf’) werden door Spaink onder de noemer orenmaffia gerangschikt.In de jaren twintig werden MS-patiënten nog beschouwd als geesteszieken, querulanten of mensen met een al te levendige fantasie. Een getergd aanhanger van de orenmaffia, wiens ingezonden brieven door de redactie van de Volkskrant werden geweigerd, steekt mij schuimbekkend een dolk in de rug (een gastrol van Hans Galesloot). Ik word gevonden door Irene Meyer, die mij allerijl te MCW aflevert. Dokter Victor Brouwer schrikt van de agressie van de orenmaffia en raakt daardoor gelukkig vatbaar voor tegenargumenten. (Karin Spaink in XL, mei 1992)
En wat betreft de ‘orenmaffia’, de new age-genezers: ik vind hun opvattingen wanstaltig. (Nieuwe Revu, 14/03/1999)
