Sander Weijers

Msc. Sociologie en Politieke Theorie

Gepubliceerd op 02-02-2016

Meritocratie

betekenis & definitie

Een meritocratie is een samenlevingsvorm waarbij ieders sociaal-economische positie wordt bepaald op basis van zijn of haar individuele verdiensten. Als bestuursvorm geldt dat in een meritocratie een politieke elite aan de macht is op grond van individuele verdiensten. Afkomst, bezit, ras en geslacht spelen bij deze toekenning geen rol.

In een meritocratie wordt op basis van individuele verdiensten bepaald wie de capaciteiten heeft om een land of samenleving te besturen. Dit in tegenstelling tot een democratie, waar iedereen zich, ongeacht zijn of haar capaciteiten , in principe verkiesbaar kan stellen. De individuele verdiensten worden binnen een meritocratie gemeten aan de hand van bijvoorbeeld diploma's en ervaring. Men gaat er binnen een meritocratie van uit dat diegenen met de beste individuele verdiensten, bijvoorbeeld de som van diploma's en ervaring, het meest geschikt zijn om te regeren.

Een meritocratie heeft nog andere distinctieve kenmerken. De afschaffing van de partijpolitiek, zodat alleen onafhankelijke parlementariërs regeren die slechts keuzes maken op basis van hun kennis en expertise. Alleen stemrecht voor diegenen die hebben bewezen kennis te hebben over bepaalde onderwerpen. In andere woorden, wanneer men wilt stemmen, moet men kunnen aantonen dat men inhoudelijk verstand heeft van de onderwerpen waarover men stemt. En de invoering van 100% erfbelasting, zodat rijkdom niet over generaties kan worden overgedragen binnen eenzelfde familie.

Deze en andere meritocratische maatregelen hebben als doelstelling om zo goed als kan gelijke kansen voor iedereen te creëren. Op deze manier zullen diegenen die het hardst werken en met de meeste individuele verdiensten op een positie komen waarvoor ze gekwalificeerd zijn, zonder dat geld, afkomst of andere achtergrondkenmerken hierin een rol spelen.