De begraafplaats Crooswijk werd in 1832 gesticht en is daarmee de oudste gemeentelijke begraafplaats. Stadsarchitect Pieter Adams (1778-1846), ontwierp de begraafplaats op de linkeroever van de Rotte, nadat het begraven begraven binnen de bebouwde kom verboden werd.
In de Tweede Wereldoorlog, na het bombardement en in de hongerwinter, vonden duizenden Rotterdamse burgers hun laatste rustplaats op de begraafplaats. De begraafplaats Crooswijk kent verschillende monumenten en is zelf een rijksmonument.Het oudste deel van de begraafplaats is ontworpen door stadsarchitect Pieter Adams (1778-1846). De begraafplaats is in de loop van de tijd drie keer uitgebreid. Dit kwam voornamelijk door de groei van het aantal inwoners van de stad. Sinds 1915 bevindt de ingang zich aan de Kerkhoflaan. De entree was oorspronkelijk aan het P. Adamsplein.
De begraafplaats kende een strikt klassenstelsel. In het ‘villapark’ van de begraafplaats komt dit goed tot uiting. Het villapak weerspiegelde hoe de elite van de tweede helft negentiende eeuw het liefst wilde wonen: in een parkachtige omgeving, met kronkelende paden en niveauverschillen. In zo’n omgeving wilden rijke Rotterdam ook worden begraven. In het ‘villapark’ bevindt zich het graf van W.N.H. van der Vorm, directeur van de Scheepvaart- en Steenkolen Maatschappij en de Holland-Amerika Lijn. Het graf bestaat uit de boeg van een schip met een symbolische loopbrug.
Belangrijke overledene is Pierre Bayle (1647-1706). Bayle is een Franse theoloog en wijsgeer, die in 1681 naar Nederland vluchtte en hoogleraar werd aan de Illustere School van Rotterdam. Zijn stoffelijk overschot lag in eerste instantie in de Waalse Kerk. In de periode 1910 – 1946 werden de stoffelijke resten van mensen die in kerken lagen begraven overgebracht naar begraafplaats Crooswijk; daaronder was ook het gebeente van Bayle. De reden voor deze verplaatsing lag in het feit dat kerken gesloopt werden of door het bombardement van 1940 waren getroffen.
