De zegswijze HET SPAANS BENAUWD HEBBEN ZOU kunnen suggereren dat Spanjaarden bij uitstek bangelijke lieden zijn. Die indruk verdwijnt als we naar de vroegere vorm van de uitdrukking kijken: iemand had het Spaans.
De betekenis van de uitdrukking was ook net iets anders dan nu, namelijk ‘hard behandeld worden’. Het bijvoeglijk naamwoord Spaans betekende ‘hard, wreed, woest, buitensporig’, en ook ‘boos, geërgerd’. De Spanjaarden waren voor de Nederlanders wat de Nederlanders voor de Engelsen waren: het symbool van alles wat verkeerd was. Betje Wolff schreef in haar roman Historie van mejuffrouw Cornelia Wildschut. ‘Gij begrijpt nu wel, dat indien Keetje nu immers (...) geen’ man (kreeg) die haar altoos haar’ zin liet doen, dat zou haar Spaansch voorkomen.’ In onze tijd leeft de oude ongunstige betekenis van ‘Spaans’ alleen nog voort in de uitdrukking het ging er Spaans toe.
