Bettien Martens, geboren te Haarlem in 1951, is een Nederlandse crimineel. Ze werd in 1992 gearresteerd in Italïe, als onderdeel van een wereldwijde politieactie in Rome. In ruil voor strafvermindering getuigde tegen haar Colombiaanse bazen van het Cali kartel. In 1994 kwam ze vrij en sindsdien is ze spoorloos.
Bettien Martens was een dochter van een ongehuwde moeder en groeide op in Haarlem-Noord. Volgens haar moeder was ze een 'echte dondersteen' en was ze erg ambitieus. Ze volgde de MULO en had een echte talenknobbel: naar verluid sprak ze ongeveer 11 talen. Vanaf 1970 verbleef ze steeds vaker in Marbella, Spanje. Hier werkte ze in winkels en genoot ze van feestjes. Uiteindelijk werd ze verliefd op de Colombiaanse Fernando. Door hem kwam ze uiteindelijk in de drugswereld terecht en klom ze later op tot een hoge positie in het Colombiaanse Cali kartel. Uiteindelijk was Martens een belangrijke speler in de drugtoevoer vanuit Colombia naar Europa en verkende ze vaak de Europese markt en legde ze contact met onder andere de Siciliaanse maffia.
Op 24 september 1992 werd Martens gearresteerd in Rome, tijdens een grote internationale politieactie (Green Ice). In ruil voor strafvermindering en een plaats in het getuigenbeschermingsprogramma getuigde ze tegenover de politie en de Amerikaanse DEA over de drugshandel en het kartel. Dit heeft internationaal tot een aantal strafzaken geleid, waarvan vijf in Nederland.
In de zomer van 1994 kwam Bettien Martens vrij. Dankzij een nieuwe identiteit en een nieuw uiterlijk weet niemand waar zij op dit moment is.
De bijnaam van Bettien Martens is La Bella Bettien. Dit is tevens de titel van een boek, geschreven door criminoloog Frank Bovenkerk, die haar opzocht in de gevangenis in Paliano (Italïe). Onder dezelfde titel is in 2002 ook een film verschenen.
