afkloppen. Als formule om het voorgaande of het erna volgende te ontkrachten, om een teleurstelling te bezweren: het zou wel eens kunnen tegenvallen. In joodse kringen erg gebruikelijk; sinds de 19de eeuw. Volgens een oud bijgeloof mag men over gelukkige levensomstandigheden niet spreken, want daarmee roept men onheil op zich af. Vgl. toi toi toi.
Hannie kon soms zo unbeschrien sentimenteel zijn... (Heere Heeresma: Juweeltjes van waterverf, 1965/1988)
Ze ziet ’r ‘unbeschrieje’ goed uit, zei Saar. (Herman Heijermans: Wat niet kon en andere verhalen, 1983)
‘En is uw vader dan niet die neef van de achternicht van mijn moeder? Ene Goldman. Gottegotte- got, meneer Maai, weeduwel dat we dan eigenlijk nog misjpoche van elkaar zijn!’ ‘Unbeschrieën’, zei mijn vader. (Lizzy Sara May: Oom Bennetje raaskalt, 1987)
