in lichte graad van dronkenschap verkerend. Volgens een aantekening van A. Beets uit 1900 te Leiden gebruikt. Ook vermeld door Harrebomée. Volgens Endt en Fre- richs bet. deze uitdr. ook ‘gek; niet goed bij ’t hoofd’. Er wordt verwezen naar het schildersvak: het pleksgewijs met witkalk aanstippen.
... aangewitte toddik datje d’r bent... (René Stoute: Het grimmig genieten, 1991)
