Term uit de studiotechniek voor het met een bandrecorder opnemen van muziek. Bij analoge opnamen volgt het op de geluidsdrager vastgelegde geluidssignaal de trillingen van het oorspronkelijke signaal: de vastgelegde trillingen zijn analoog aan de oorspronkelijke trillingen.
Veel muzikanten en technici prefereren nog steeds analoge studiorecorders, omdat deze de muziek enigszins kleuren. De bandverzadiging, een lichte vervorming die je krijgt als je het signaal iets te hard op de band zet, zorgt voor een karakteristiek, warm geluid dat zich prima leent voor met name gitaarrock.
Zie: Digitaal.
