(Mnl. maras, morasch) ontleend aan ’t Oudfr.: maresc en dit van ’t Lat. mariscum, waarin mare (= zee, ons meer) op water wijst; moeras is dus: waterig land. (Verwant is marsch.) De oe in moeras is blijkbaar hieruit ontstaan, doordat men dacht aan moer = modderige veengrond. Vondel zegt nog: „Gezegend is het land, waar ’t volk zijn moer verbrandt”. — Anderen houden ’t Oudfr. maresc ontleend aan ’t Germ. en wel aan ’t bijv.nw. marisko, letterlijk: zee- of meerachtig; mari = zee, meer.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Favorieten
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen:
- Je eigen Ensie account
- Direct toegang tot alle zoekresultaten
- Volledige advertentievrije website
- Gratis boek cadeau als welkomstgeschenk