jacobáéa (znw.), - oude naam voor de tegenwoordig Senecĭo jacobaea L. [C. Linnaeus] genoemde plant. Zij werd zoo genoemd, omdat zij omstreeks St.-Jakob, 25 Juli, den naamdag van den H. Jacobus, begint te bloeien.
Deze Jacobus, zoon van Zebedēüs, visscher van beroep, was een der discipelen van Jezus (zie Matthēüs IV, 21; Marcus I, 19). Hij heeft eenigen tijd aan het hoofd gestaan eener Christengemeente te Jeruzalem en werd omstreeks het jaar 44 op last van Herōdes Agrippa onthoofd. - Het woord Jacobus is de Latinizeering van Hebr. Jakob of Jacob, oorspronkelijk de naam van een der tweelingzonen van den aartsvader Isaäk. De naam beteekent hielvasthouder, voetlichter, verdringer; men zie het geboorteverhaal der tweelingen in Genĕsis XXV, 25, 26: “Ende d’eerste quam uyt, ros; hy was geheel als een hayren kleet: daerom noemden sy sijnen name Esau” (dwz. harig). “Ende daer na quam sijn broeder uyt, wiens hant Esaus versenen hielt, daerom noemde men sijnen name Jacob.”
