gaimardiánus (-a, -um) (Humāta - J. Sm. [J. Smith]), - genoemd naar J.
P. Gaimard (1793, Saint Zacharie, Dépt. Var, Frankrijk; 1858, Parijs), die als chirurg-zoöloog deelnam aan de door De Freycinet (zie Freycinetĭa) geleide expeditie der korvet L’Uranie (1817-20), van welke expeditie hij met Quoy (zie quoyānus) de zoöl. resultaten bewerkte, en aan de door Dumont d’Urville (zie durvillaei) geleide lste expeditie der Astrolabe (1826-29), beide naar den Stillen Oceaan. [Noot: Zie Dumont d’Urville, Voyage de la corvette L’Astrolabe, I.] Op deze laatste expeditie verzamelde hij met Quoy planten, o.a. bij de baai van Dorè (zie doreensis) en in de Minahasa (zie minahasae); hij werd in 1828 ziek achtergelaten in het hospitaal van Bourbon (zie borbonĭcus). Van 1835-36 nam hij op de korvet La Recherche deel aan een expeditie naar IJsland en Groenland, van welken tocht hij een beschrijving uitgaf.
