De wetenschappelijke geslachtsnaam is gevormd uit de Griekse woorden ornis: vogel, en pous: poot, dus vogelpoot. Dit omdat de verscheidene, gelede, iets gekromde peultjes nagenoeg uit één punt ontspruiten en het geheel vertoont veel gelijkenis met een vogelpootje.
Gezien de geringe afmetingen van het plantje kreeg het de Latijnse soortnaam perpusillus: zeer klein. Dit perpusillus is samengesteld uit per: zeer, en pusus: klein. De gelijkenis met het pootje van een vogel is de bevolking wel sterk opgevallen, gezien het feit dat er weinig andere volksnamen ontstaan zijn. Zo vindt men bij Dodonaeus Vogelvoet. Ook Zangvogelpootje kwam voor, maar is hoogstwaarschijnlijk niet meer in gebruik. Overeenkomstige namen vinden we in het buitenland, zoals Fogelfot in Zweden.
Men noemde eertijds het plantje ook wel Scborpioenkruid, maar of dit een echte volksnaam is, betwijfelen we. Deze naam heeft volgens ons zijn ontstaan te danken aan hetgeen in het ‘Cruydtboeck’ van Dodonaeus (1644) staat vermeld: ‘Dit cruydt wort van Dioscorides voor een sekere, haestighe, ende seer ghereede baete ghehouden om de steken van de scorpioenen te ghenesen, als men dat op de ghequetste leden doet.’ Dat het geen echte volksnaam is, kunnen we opmaken uit het feit dat in ons land geen schorpioenen voorkomen. Uit dien hoofde zal de bevolking dan ook deze naam niet in omloop gebracht hebben. Vroeger gaf men de paarden en het vee de plant als voedsel. De nauw verwante Serradelle (O. sativus), de uit Zuid-Europa afkomstige voederplant, wordt bij ons voor dit doel gekweekt.
