Hyperacusis

betekenis & definitie

(ἀκούω, hooren), ongewone fijnheid van gehoor voor muzikale toonen, vooral voor de lagere, als verschijnsel van zenuwziekten (hysterie) of van verlamming van den m. stapedius bij facialisverlamming, waardoor de m. tensor tympani de overhand verkrijgt (Landouzy), syn. Oxyakoia. H. Willisii, afwijking, die hierin bestaat, dat tijdens groot geraas het gehoor het scherpst is.