Ook neuralgie van Sluder. Neurologische stoornis genoemd naar de Amerikaanse KNO-arts G. Sluder (1865-1928). Aandoening van een zenuwknoop, die zich op de bodem van het wiggebeen (achter in de neus) bevindt.
De aandoening kenmerkt zich door aanvallen van eenzijdige pijn, die begint rond de neuswortel en daarna uitstraalt naar de oogkas en soms naar het verhemelte of het oor. De pijnaanvallen worden vaak gevolgd door lopen van de neus, lichtschuwheid en speekselvloed. Zeer zelden zijn er onbedwingbare hoestbuien. Sommigen patiënten hebben ook last van vreemde smaaksensaties. De duur van de aanval is meestal 10-30 minuten; de aanvallen kunnen elkaar snel opvolgen. Een arts kan een lokaal verdovingsmiddel, via de neus, aanbrengen op de aangedane zenuwknoop, waarna de verschijnselen snel verdwijnen en lang wegblijven. Chirurgisch ingrijpen, waarbij de zenuwen naar de desbetreffende zenuwknoop worden doorgesneden, geeft meestal geen beter resultaat.
