maturatietheorie

betekenis & definitie

Ook rijpingstheorie. Een theorie die ervan uitgaat dat alle eigenschappen in het erfelijk biologisch materiaal aanwezig zijn. Het is alleen een kwestie van rijping (maturatie) voor dat deze zichtbaar worden. Het rijpingsproces maakt nieuwe gedragspatronen mogelijk. Daardoor worden nieuwe gebieden gestimuleerd en begint een nieuwe fase in de ontwikkeling. Kinderen ontwikkelen zich volgens een vast tijdschema zonder dat de opvoeder daar veel invloed op kan uitoefenen. Men kan niet meer van een kind verwachten dan wat bij zijn leeftijd past. Extra oefeningen zullen de ontwikkeling niet versnellen. Men kan de werking vergelijken met een plant. In het zaadje ligt al vast wat voor plant eruit groeit, hoe lang het duurt voordat je een kiemplantje ziet, wanneer de plant bloeit en welke kleur de bloem heeft. Als de plant een goede voedingsbodem en voldoende water en licht krijgt, komt het vanzelf goed. Een opvoeder hoeft er dus alleen voor te zorgen dat de voorwaarden waaronder kinderen zich optimaal kunnen ontwikkelen aanwezig zijn. De Amerikaanse arts Arnold Gesell (1880-1961) is een vertegenwoordiger van deze maturatietheorie, die tegenwoordig als onwetenschappelijk wordt beschouwd en daarom niet meer serieus wordt genomen als ontwikkelingstheorie van de mens.