Ernstige ontwikkelingsstoornis bij kinderen, waarbij het kenmerkend is dat de eerste twee jaar normaal verlopen, maar daarna een verlies van psychische vaardigheden optreedt. Dit heeft als gevolg: stoornissen in taal-, sociale-, en motorische vaardigheden, incontinentie en verlies van zelfstandigheid. In 1908 beschreef de Weense leraar Theodor O. Heller (1869- 1938) zes kinderen die hij had opgemerkt, alle met een ernstige psychische achteruitgang tussen de 3e en 4e jaar na een voorheen een normale ontwikkeling. Hij noemde dit 'dementie infantilis'. Andere synoniemen van dit syndroom zijn: CDD, jeugd disintegratie stoornis, disintegratieve psychose en sociale ontwikkelingsregressie.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
