Afgekort EBM. Hieraan wordt voldaan als zorgverleners klinische beslissingen nemen die gebaseerd zijn op correcte wetenschappelijk onderbouwde onderzoeksgegevens, conclusies en advies voor behandeling.
Op basis hiervan kan de zorgverlener de resultaten van één of meerdere studies toepassen op de individuele patiënt die bij hem op consultatie komt of is opgenomen.
Om EBM te kunnen toepassen in de eigen praktijk met de patiënt, moet de zorgverlener rekening houden met verschillende elementen zoals: is mijn patiënt vergelijkbaar met de patiënten uit het onderzoek, is de interventie haalbaar en uitvoerbaar in mijn praktijk, wat zijn de te verwachten voor- en nadelen en welke keuze zal mijn patiënt maken.
Alhoewel de term Evidence-Based Medicine meer en meer weerklank krijgt zoals in Nederland in de Multidisciplinaire Richtlijnen (Trimbos Instituut), is de invoering in de praktijk vaak nog summier. Voorlopig worden er nog altijd veel beslissingen genomen louter op basis van de eigen ervaring en de consensus onder vakgenoten. Het is belangrijk dat artsen en paramedici over degelijke informatie kunnen beschikken die niet gekleurd is en die door onafhankelijke onderzoekers wordt verzameld. Aan de hand van deze informatie kan de zorgverlener beslissen welke behandeling al dan niet aangewezen is. Ook discussies over andere aspecten van het medisch handelen zouden gedragen moeten worden door onafhankelijke gegevens gebaseerd op goed uitgevoerde studies.
