Onderdeel van een frontaal systeem. Bij de passage van een koufront komt een waarnemer op een bepaalde plaats op het aardoppervlak van de warme in de koude lucht.
Op weerkaarten wordt een koufront doorgaans aangegeven door een blauwe lijn of door een zwarte lijn met aan de voorzijde zwarte driehoekjes. De passage van een koufront heeft doorgaans een min of meer karakteristiek weersverloop. Op enige afstand voor het naderende koufront uit zijn er meestal alleen wat cirrus-velden (CI) en altocumulus-banken en verder een windkrimping en een daling van de luchtdruk waar te nemen. Pas op zo'n 100 km voor het front neemt de bewolking snel toe, een combinatie van nimbostratus (NS), cumulonimbus (CB), altostratus (AS) en cirrostratus (CS) met aan de onderkant van dat alles flarden stratus (ST). De meest intensieve neerslag vindt plaats tijdens de passage, vaak in de vorm van buien. Afhankelijk van de temperatuurverschillen voor en achter het koufront gaan die buien soms gepaard met onweer en min of meer zware windstoten. De wolkenbasis is laag. De passage van het koufront verloopt soms opmerkelijk snel. Daarna breekt de bewolking en zijn er felle opklaringen, de luchtdruk stijgt fors, de temperatuur daalt, de wind ruimt duidelijk en het zicht wordt snel beter.
Zie ook: koude massa
Zie ook: krimpen van de wind
Zie ook: paradox van Bjerkness
Zie ook: ruimen van de wind
Zie ook: warme massa
Zie ook: warmtefront
Zie ook: windstoot
