Droogmakerij, hetgeen wat door de meeste mensen polder wordt genoemd. Een droogmakerij is een landwinning door een plan, meer, ven enz. leeg te malen.
Rond een polder werden dijken gebouwd om instroom van nieuw water te beperken en werden gemalen geplaatst. Door de eeuwen kon de mens steeds grotere projecten aan. Het af te voeren water wordt via boezems die buiten de dijken gemaakt waren afgevoerd. Zodra een droogmakerij droog begint te vallen, maakt met een stuktuur van sloten en kanalen om ook het water uit de bodem af te kunnen voeren. Als een droogmakerij eenmaal droog staat zal het voor eeuwig droog gehouden moeten worden. Nederland kent een regenwateroverschot dat afgevoerd moet worden naar de zee. Daarnaast sijpelt er door de diepen ondergrond en onder de dijken door water de polder in. In principe: 'hoe groter het verschil in waterpeil met het naastliggende gebied, hoe meer grondwaterstromen'. Ook dit water moet afgevoerd worden. Het is dankzij deze (forse) waterstomen dat wij kunnen genieten van de Loosdrechtse plassen, anders was dit land zeker ook drooggemaakt. Het begrip polder is breeder: Een gebied waarvan de waterstand kunstmatig en onafhankelijk geregeld kan worden ten opzichte van de omgeving.
