v./m. (mv.), verzamelnaam voor alle stoffen die een specifieke werking hebben op die delen van het centrale zenuwstelsel die de psychische functies merkbaar beïnvloeden.
(e) In de jaren zeventig deden zich belangrijke ontwikkelingen voor bij het gebruik van psychofarmaca. Als kalmerings- en slaapmiddelen schrijft men steeds minder de barbituraten voor, omdat de voortreffelijk werkende benzodiazepinen op de markt zijn gebracht.
Bij de neuroleptica zijn de zgn. depotpreparaten een grote aanwinst. Het feit dat deze slechts wekelijks tot maandelijks moeten worden ingespoten, heeft de begeleiding van de chronisch schizofrene patiënt sterk vergemakkelijkt.
Bij de behandeling van depressies maakt men thans minder gebruik van MAO-remmers. Er ontstonden nieuwe groepen antidepressiva die bij bejaarde patiënten en hartlijders voordelen bieden. De psychofarmacologische research beperkte zich niet tot het uitbreiden van bestaande farmacologische groepen; ook de mogelijkheid om andere psychische functies, o.a. de geheugenfunctie, te beïnvloeden is vrij recent geopend (b.v. de noötropica en de neuropeptiden).
Het onderzoek naar de werking van de enkefalines en de endorfines biedt nieuwe aangrijpingspunten voor de behandeling van pijn, ontwenningsverschijnselen bij drugsverslaafden en schizofrenie.
