Term voor het streven naar een beter gestructureerd systeem van informatiespreiding en communicatietechniek op wereldniveau. Ter voorbereiding van de Unesco-conferentie te Belgrado in okt. 1980 over een nieuwe internationale informatie- en communicatieorde had een in 1977 door de Unesco in het leven geroepen internationale commissie voor de studie van de communicatieproblemen onder voorzitterschap van Sean MacBride een rapport opgesteld, het zgn.
MacBride-rapport. Het werd op de conferentie uitvoerig besproken en er werd, met voorbehoud voor de VS en Groot-Brittannië, een slotresolutie aangenomen die o.a. vermeldde dat de nieuwe internationale informatie- en communicatieorde gebaseerd moet zijn op een vrije en beter verspreide stroom van informatie en ideeën, op de vrijheid van pers en op vrijheid voor de journalisten. Voorts dienen onevenwichtigheid en ongelijkheid in de pers te verdwijnen en zouden te grote persconcentraties en -monopolies moeten worden opgeheven. MacBride had tijdens de conferentie de ver uiteenlopende opvattingen van de ontwikkelingslanden enerzijds en de westerse landen anderzijds in de resolutie nader tot elkaar kunnen brengen.Daarop volgde de oprichting van een Intergouvernementeel Programma voor Communicatieontwikkeling (IPDC), dat de resolutie aan de praktijk diende te toetsen. In jan. 1982 werd voor de periode 1982-84 ca. $ 3 mrd. uitgetrokken om wereldcommunicatieprojecten te financieren. Tot de projecten behoorden o.a. de oprichting van een Panafrikaans nieuwsagentschap en een Latijnsamerikaanse informatiedienst.
